Jaar: 2014
Regisseurs: André Gijssel en Addie van de Walle
De Vortex van Noël Coward gaat over een feest dat allang voorbij is. Een elitair gezelschap vlucht in etentjes, premières, roddelen en minnaars. Hilarisch maar tragisch.
In deze draaikolk staat de relatie centraal tussen moeder Florence en dochter Nicky. Nicky komt na een jaartje Parijs weer terug naar haar ouderlijk huis met een verrassing. Florence heeft het te druk met zichzelf om de aandacht te geven aan haar dochter die zij nu -meer dan ooit- nodig heeft. Halsstarrig wordt er doorgedanst en gedronken. Ondanks pijnlijke voeten, troebele blik en losse tongen dringt langzaam de realiteit tot hen door.
In 1924 geschreven en naar deze tijd vertaald. Verder is de tekst ongewijzigd gebleven. Verpletterend om te constateren dat er zo weinig veranderd is na 90 jaar…
Spelers: Angelique Boonman, Andrea Dekker, André Gijssel, Daniël Obbink, Maryse van de Plasse, Jeannette Tierie, Jaap van ’t Veer, Everdien Vermeulen, Ingrid de Wit en Rinus de Wit
Bewerking en regie: André Gijssel en Addie van de Walle
Techniek: Jaap van ’t Veer, Izaak Wondergem
Decor en ontwerp: Izaak Wondergem
Vormgeving, kleding en grime: Corry Franse
Muziek: Bart Remmers
Jaar: 2010
Regie: André Gijssel
Rond 1600, ergens op een onbewoond magisch eiland woont Prospero (een soort Hans Klok van zijn tijd). Hij is daar 12 jaar geleden gestrand samen met zijn dochter Miranda, beiden verbannen uit zijn eigen hertogdom Milaan door Alonso, de koning van Napels. Dankzij een gesmeed complot door Prospero’s broer Antonio. Voor Prospero en Miranda zat er niets anders op dan het zich maar gemakkelijk maken op het eiland. Zo hebben ze de huisknecht Caliban en het eilandspook Ariel.
Tot op de dag dat er een schip langs vaart met daarop een zooitje notabelen incluis personeel. Opvarenden zijn Alonso, Antonio en nog meer van dat gespuis. Prospero ziet zijn kans zich te wreken en ontsteekt een grote storm waardoor de boot schipbreuk lijdt op het eiland. Aldaar blijkt dat de Prospero voor de gestrande stervelingen een trukendoos – in de vorm van Ariel – in petto heeft.
Het lijkt allemaal heel licht maar vergis je niet. Dit stuk bevat thema’s als wraak, macht, vrijheid, liefde, vergiffenis, wat het betekent om illusies te hebben en te verliezen, wat het betekent om los te laten.
We spelen niet op het toneel maar midden in de zaal (waar moet je anders dertien spelers laten?). En waarom klassieke muziek als je Madonna hebt?
Regie: André Gijssel
Kostuums en grime: Corry Franse, Mia Hennekam
Vormgeving programma/ poster: Jorick de Quaasteniet
Techniek: Izaak Wondergem, Jaap van ’t Veer
Jaar: 2009
Regie: Marcel van As
Auteur: André Gijssel
“Gekaapt (gekapt, geknipt en geschoren)”
‘Wat hebben Zeeland en Afrika met elkaar?’ ‘Tja, dat is een moeilijke vraag.’ ‘We dachten Zeeland. We dachten Afrika. We dachten zwart. We dachten wit. We dachten zelfs grijs. Toen dachten we ineens… V.O.C., kolonisatie, hottentotten, epidemieën, Zeeuws meisje, zwartjes….. euh ….’ ‘Free, free, Nelson Mandela.’ ‘…. Soweto CHEESE…..….
Spelers:
Izaak Wondergem
Jeanette Becu
Ina van der Hart
Olga de Jonge
Jaap van ’t Veer
Daniël Obbink
Andrea Dekker
Jaar: 2008
Bewerking en regie: André Gijssel
Auteur: Tom Lanoye
Was ik niet ik, maar muze van het vuur; kon ik, als vlam, verzengend de samenvatting schrijven van een grootse voorstelling. Ik nam geen vrede met een half A-4tje. Ik koos een paginagrote advertentie in een landelijke krant of een reclamespot op de commerciële TV (dat laatste is waarschijnlijk effectiever). Maar het lot heeft mij veroordeeld tot deze 15 vierkante centimeter en dus kan ik maar beter ieder woord optimaal gebruiken.
Welaan dan, bref. Ik zou kunnen schrijven over een aftands toneelgezelschap dat op een verlopen locatie een voorstelling speelt die ze iets te vaak heeft gespeeld. Ik zou kunnen schrijven over mobiele telefoons, zaklampen, stokpaardjes, travestie, Sinterklaas en een opstandige souffleur. Om kort te gaan: een bij elkaar geraapt zooitje. Maar dat doe ik niet. Neen! Niets van dat al. Daarmee zou ik de nagedachtenis aan Hendrik geen recht doen. Die stoere vent. Hij kreeg het toch maar voor elkaar; om van een mietige snotneus, een misselijkmakende kapsoneslijder van een koning te worden. Dan te bedenken dat een troep rebellen, een leger Fransen en zijn bloedeigen vader hem nog voor de voeten liep. Ik kan het weten; ik was erbij. Ik, de vertrappelde van zijn liefde.
Komt, en aanschouwt. Sta mij toe u te omsingelen met de muren van mijn memorie. Wees getuige, hoe ik mijn Hendrik uit een stoffige plankenvloer omhoog tover tot de oorlogsgod die hij was. Zie hem dan en ge vergeet hem van uw leven niet. Da´s al en meer hoeft dat niet te zijn, n´est-ce pas?
La Falstaff.
Jaar: 2007
Regie: André Gijssel
Produktie-assistente: Jeanette Tierie
Auteur: André Gijssel
Wat maakt een man een held? Dat is de centrale vraag die de personages in dit stuk zichzelf stellen. Door incidenten waarbij de heren betrokken waren, komt deze vraag in het teken van – zoiets zwaars als – het leven en dood te staan.
Het stuk speelt zich af aan de rand van een zwembad, ergens waar het warm is en de drank rijkelijk gevloeid heeft.
Spelers:
Marcel van As als Sanchjes Pansjes
Rinus de Wit als Don Quichotte
Jaap van ´t Veer als Jimi Hendrix
Andi van Leeuwen als Achilles
Remy van Keulen als Johan Cruijff
Jaar: 2007
Regie: André Gijssel
Auteur: André Gijssel
We hebben een man met kinderen maar ook een leuke baan. We hebben leuke sociale contacten, interessante hobby´s en doen trouw ons vrijwilligerswerk. De kinderen voeden we pedagogisch verantwoord op en we moeten er ook nog een beetje leuk uitzien bij dit alles. En we zijn doodmoe. Erger nog, we zijn doodmoe van het niet doodmoe mogen raken.
Emancipatie Anno 2007.
Spelers:
Yvonne van de Velde
Jeanette Becu
Angelique Boonman
Ada de Feiter
Maryse van de Plasse
Everdien Vermeulen
Ina van der Hart
Addie van de Walle
Jeanette Tierie
Rieke Goedegebure
Jaar: 2006
Bewerking en regie: André Gijssel
In een snikheet zuid Spanje, zo rond 1900 staat een huis met daarin 8 bewoonsters. We spreken over ‘daarin’ want op Poncia de huishoudster na, komt niemand meer buiten. Hier hebben de acht jaren van rouw voor gezorgd die men volgens de traditie afroept na het overlijden van de heer des huizes. Angustias, de oudste dochter, erft al het geld. Al snel waart er een man om het huis (en hij is niet lelijk). Hij wil aansturen op een huwelijk met Angustias. Dat het hem alleen om het geld gaat is voor haar van ondergeschikt belang. Ze is maar wat blij om aan het verstikkende regime van haar moeder Bernarda te ontkomen. Maar wat zuslief in de schoot geworpen krijgt willen Adela, Martirio, Amelia en Magdalena ook. Heel graag zelfs. En met een man in het spel is het wachten op het moment dat ze losbreken en het dak opvliegen. Poncia moet het met lede ogen aanzien. De grootmoeder Maria Josefa is niet van haar stuk te brengen, maar die is sowieso al knettergek.
Dit stuk is geschreven door Federico Garcia Lorca en bewerkt door André Gijssel. Onder zijn handen is het een psychologische thriller met ironie geworden. De speelsters acteren niet alleen, maar dansen ook. Juist via de dans krijgt het publiek het ware gezicht van de personages te zien.
Spelers:
Bernarda: Addie v/d Walle
Angustias: Rieke Goedegebuur
Magdalena: Yvonne v/d Velde
Amelia: Angelique Boonman & Jaap van ‘t Veer
Martirio: Maryse v/d Plasse
Adela: Jeanette Becu
Maria Jozefa: Ada de Feiter
Poncia: Jeanette Tierie
Techniek:
Souffleur : Corry van Schaik
Choreografie: Jikke v Loo
Licht/Geluid: Wim Krüll
Bewerking Geluid: Jacco v/d Pol
Grime: Corry Franse
Kostuums: Marjan Lous
Decor: Hans Hüber, Marcel van As
Met dank aan: Culturele Raad Goes ’t Beest: Balletvloer
Video-opname: Kees Sorber Heer Hendrik Huis