Na de mooie eenakter ‘First responder’ wilden we heel graag het hele verhaal spelen van Robert-Jan Proos.
we zijn druk aan het repeteren voor ‘NA DE AANSLAG’.
In deze voorstelling zien we dat onze angst voor een grote aanslag werkelijkheid is geworden en dat we moeten omgaan met de gevolgen.
“Hadden we deze aanslag kunnen voorkomen?” “Waren we goed voorbereid?” “Zijn de ouders van de dader mede schuldig?” En de meest belangrijke vraag: “Waar en wanneer is de volgende aanslag?”
Het zijn deze vragen die in het stuk centraal staan maar de toeschouwer blijft onherroepelijk steeds met nieuwe vragen zitten tot het onthutsende einde. Want zijn er niet altijd twee kanten en zijn we wel bereid om beide kanten te willen horen?
