Jaar: 2010
Regie: André Gijssel
Rond 1600, ergens op een onbewoond magisch eiland woont Prospero (een soort Hans Klok van zijn tijd). Hij is daar 12 jaar geleden gestrand samen met zijn dochter Miranda, beiden verbannen uit zijn eigen hertogdom Milaan door Alonso, de koning van Napels. Dankzij een gesmeed complot door Prospero’s broer Antonio. Voor Prospero en Miranda zat er niets anders op dan het zich maar gemakkelijk maken op het eiland. Zo hebben ze de huisknecht Caliban en het eilandspook Ariel.
Tot op de dag dat er een schip langs vaart met daarop een zooitje notabelen incluis personeel. Opvarenden zijn Alonso, Antonio en nog meer van dat gespuis. Prospero ziet zijn kans zich te wreken en ontsteekt een grote storm waardoor de boot schipbreuk lijdt op het eiland. Aldaar blijkt dat de Prospero voor de gestrande stervelingen een trukendoos – in de vorm van Ariel – in petto heeft.
Het lijkt allemaal heel licht maar vergis je niet. Dit stuk bevat thema’s als wraak, macht, vrijheid, liefde, vergiffenis, wat het betekent om illusies te hebben en te verliezen, wat het betekent om los te laten.
We spelen niet op het toneel maar midden in de zaal (waar moet je anders dertien spelers laten?). En waarom klassieke muziek als je Madonna hebt?
Regie: André Gijssel
Kostuums en grime: Corry Franse, Mia Hennekam
Vormgeving programma/ poster: Jorick de Quaasteniet
Techniek: Izaak Wondergem, Jaap van ’t Veer
